Hoogeveen 16-05-2004
Hallo Allemaal,
Ik weet al niet meer waar ik moet beginnen zo’n tijd is het geleden dat ik een stukje heb geschreven. De laatste periode in Fort Pierce is behoorlijk stressen geweest waardoor stukjes en foto’s (ondanks druk van Pap en Mam) toch achterbleven :). Maar nu ik weer in Nederland zit en nog 1,5 week vrij ben voor ik weer moet beginnnen is er toch geen reden meer om het niet te doen.
De echte drukte begon zo half maart. Op dat moment was klas 02-4, die voor ons zat eindelijk helemaal klaar. Op dat moment stond onze klas vooraan de rij. Qua instructeurs was het in het IFR traject ook wel gunstig. 7 leerlingen, 5 instructeurs. Ik heb toen in 3 weken tijd zo’n 21x gevlogen wat extreem veel is. Het IFR vliegen ging allemaal wel soepel en echt mooie vluchten gehad naar oa Tampa, Orlando (International) en Daytona Beach. Omdat ik tijdens de navigatievluchten 2x per dag vloog was het mogelijk om ergens naar toe te vliegen, wat te gaan eten en daarna weer terug te gaan. Hoezo decadent, wel erg leuk natuurlijk.
Op 15 april had ik m’n eindcheck IFR met meneer Jeletich. Meneer Jeletich heeft geen Amerikaanse instrument rating wat inhoudt dat hij niet op de rechter stoel mag zitten tijdens de check omdat hij er geen papieren voor heeft. Mijn eigen instructrice zat dus rechts en Jeletich achterin. Dit is helemaal geen probleem normaliter, zij het niet dat Jeletich en mevrouw Wirth (mijn instructrice) het niet zo goed met elkaar konden vinden. Dit gaf een extra dimensie aan de vlucht.
Ik had de vlucht ‘s avonds (in het donker dus), wat erg leuk is. Er werd die avond echter ook nog een raket gelanceerd vanaf Cape Canaveral. Aangezien dat van tevoren bekend was hadden we er voor gezorgd op zo’n positie te zitten dat we die ook nog even konden zien. Het was een erg mooi gezicht. Eerst zie je alleen een klein stipje als een lantaarn aan de horizon, waarnaar het stipje stijgt en een forse omgekeerde gele vlam wordt die langzaam stijgt. Het lijkt heel traag te gaan tot de raket op een gegeven moment de dampkring begint te verlaten, dan knalt hij ineens heel hard voorbij.
De vlucht ging verder prima, er waren uiteraard genoeg opmerkingen maar dat is normaal. Tijd om een feestje te vieren was er niet want ik moest de volgende dag alweer aantreden voor mijn eerste CPL vlucht. CPL staat voor Commercial Pilot License. Je eerste brevet wat je haald. CPL houdt hetzelfde in als VFR vliegen alleen moet je nu assertiever reageren en dien je rekening te houden met eventuele passagiers die meevliegen.
De volgende 4 dagen heb ik ook CPL vluchten gevlogen, welke best redelijk gingen. Ik zat ondertussen aan 6 dagen dus moest verplicht een dag vrij. Had ik mooi de tijd om nog een dagje te leren want de verplichte mondeling zat er ook al weer aan te komen. Ik was toen bij vluchtje 6, 7 was de Pre-final en 8 het examen.
Omdat de 50e verjaardag van pap er aan zat te komen (27 april) wou ik proberen voor die datum thuis te zijn. Dus heb ik 6 en 7 op 1 dag gevlogen en de dag erna (vrijdag de 23e) mijn Examen met meneer Hoogerhuis. Dat werd uiteindelijk niet zo’n succes. Ik had geen goede dag en heb het examen op een paar puntjes niet gehaald. Meneer Hoogerhuis was van mening dat ik het echt goed zou kunnen, maar erg domme fouten had gemaakt.
Dus na flink gebaald te hebben en ‘s avonds een wijntje te hebben gedronken kreeg ik na het weekend te horen dat ik 1 Dx zou moeten vliegen en daarna een herexamen. Dat duurde behoorlijk want het weer was niet zo goed die week. Uiteindelijk werdt besloten dat ik de maandag erop met Meneer Plooij mijn examen zou vliegen. Veel vertraging dus maar het was m’n eigen schuld.
Die maandag was het weer nog steeds niet goed genoeg, dus maar weer een dag uitgesteld waarnaar het op dinsdag toch echt zover was. De vlucht ging wel iets beter dan de 1e, maar nog steeds niet naar behoren. Gelukkig “maar” een partial op circuitjes. Kon ik weer naar huis gaan bellen dat het later werd, werden ze ook niet gelukkiger van.
Die donderdag de Partial gevlogen en dan eindelijk het examen gehaald. Als je dat gehaald hebt ben je gebrevetteerd en krijg je dus je wing (die mooie vleugeltjes op je pak). Daar deden we het allemaal voor dus de opluchting was wel groot. Ik heb toen geprobeerd diezelfde middag naar huis te komen, op Miami bleek echter dat de vlucht toch echt te vol zat. Dan maar na het weekend naar huis en heb ik nog een paar dagen kunnen luieren in Ft. Pierce.
Maandag 10 mei dan eindelijk naar huis. Op zich wel mooi getimed, ik heb precies 6 maanden in Amerika gezeten. Was toch echt genoeg geweest. Ik had pap en mam verteld dat ik woensdag terug zou komen, om ze te kunnen verrassen en dat is aardig gelukt. Dinsdag stond ik voor de deur en keek ik in het verbaasde gezicht van mam.
Ondertussen zijn we alweer een weekje verder en ben ik alweer helemaal ingeburgerd. Volgende week alweer beginnen in Eelde dus er is genoeg te doen. Deze week weer kamer inrichten, boeken ophalen en kunnen we weer studeren.
Uiteindelijk onthou je natuurlijk alleen de leuke dingen dus zeg ik maar vast dat ik een leuke tijd heb gehad (het was ook niet altijd vervelend :)).
Tot ziens in NL
Arjan